کد مطلب:173422 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
عابس بن ابی شبیب الشاکری
«عابس» شجاع و دلاور نامی عرب، از شیعیان سخنور بود. او از قبیله «همدان» بود و از محبین و شیعیان مخلص امام علی علیه السلام بود. حضرت علی علیه السلام در جنگ صفین فرمود: اگر شماره ی این خاندان به هزار می رسید، پرستش پروردگار آن طوری كه شایسته است انجام می گرفت. این خاندان به «فتیان الصباح» یعنی جوانان بامداد معروف بوده اند. سخنرانی مهیجی در كوفه كرد و افراد زیادی را برای یاری امام حسین علیه السلام آماده كرد.
بعد از ظهر عاشورا وقتی به خدمت امام رسید تا اجازه ی پیكار بگیرد، عرض كرد: ای فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم! در روی زمین هیچ آفریده ای از خودی و بیگانه در نزد من عزیزتر و محبوب تر از تو نیست... اكنون جان ناقابل خود را در راهت داده و سر خویش را در قدمت نثار می كنم. زمانی كه به میدان رفت، كسی جرأت نكرد به مقابله ی او بیاید. پسر سعد سخت برآشفت و گفت ای مردم او را سنگباران كنید! «عابس» وقتی این هجوم ناجوانمردانه را نظاره كرد، لباس رزم از تن بیرون آورد و بدن برهنه ی خویش را در برابر باران سنگ قرار داد. و با این حال بسیاری از افراد را هلاك نمود تا آن كه شهید شد.
بعد از ظهر عاشورا وقتی به خدمت امام رسید تا اجازه ی پیكار بگیرد، عرض كرد: ای فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم! در روی زمین هیچ آفریده ای از خودی و بیگانه در نزد من عزیزتر و محبوب تر از تو نیست... اكنون جان ناقابل خود را در راهت داده و سر خویش را در قدمت نثار می كنم. زمانی كه به میدان رفت، كسی جرأت نكرد به مقابله ی او بیاید. پسر سعد سخت برآشفت و گفت ای مردم او را سنگباران كنید! «عابس» وقتی این هجوم ناجوانمردانه را نظاره كرد، لباس رزم از تن بیرون آورد و بدن برهنه ی خویش را در برابر باران سنگ قرار داد. و با این حال بسیاری از افراد را هلاك نمود تا آن كه شهید شد.